Το θέμα της μισθοδοσίας του κλήρου στην Ελλάδα αποτελεί για την εκάστοτε κυβέρνηση έναν μοχλό πίεσης και απειλής εναντίον της Ορθοδόξου Εκκλησίας και για μερικούς άλλους ευκαιρία να εκφράσουν το μένος εναντίον του κλήρου και της Εκκλησίας.

Γράφουν ό,τι νάναι χωρίς να έχουν ερευνήσει, ούτε καν να έχουν ερωτήσει τους παλαιότερους που θυμούνται τους παππούδες τους ιερείς οι οποίοι ζούσαν χωρίς την κρατική μισθοδοσία.

Η Εκκλησία στην Ελλάδα έδωσε (αφελώς) κατά καιρούς το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας της στο Κράτος. Το Κράτος ανέλαβε την μισθοδοσία του Κλήρου. Η μισθοδοσία δεν προέρχεται από τα χρήματα των φορολογουμένων. Ουσιαστικά προέρχεται από την περιουσία που έχει δώσει η Εκκλησία.

Η μισθοδοσία ήρθε να θεραπεύσει κι ορισμένες ανισότητες. Οι ιερείς των μεγάλων κοινοτήτων είχαν μεγαλύτερα εισοδήματα ενώ οι ιερείς των μικρών κοινοτήτων έπρεπε ουσιαστικά να περιμένουν τον τενεκέ το λάδι ή το τσουβάλι με το σιτάρι που θα τους έφερναν οι χωρικοί για να ζήσουν τις οικογένειές τους. Η μισθοδοσία έδωσε αξιοπρέπεια στους ιερείς και στις οικογένειές τους.

Τα γράφω αυτά γιατί τα ζώ πολύ έντονα εδώ στην Άπω Ανατολή. Γνωρίζω από πρώτο χέρι τι σημαίνει να μην έχεις μισθό. Εδώ οι κληρικοί (μη εξαιρουμένου και του Μητροπολίτου) μισθοδοτούνται από τις κοινότητες. Κοινότητες που όμως δεν έχουν την ικανότητα να καλύψουν τα βασικά έξοδα, όπως το ηλεκτρικό, το ενοίκιο, κλπ. Καμμία κοινότητα στην Νοτιοανατολική Ασία δεν είναι ικανή να πληρώσει έναν βασικό μισθό στον εφημέριο. Η Μητρόπολη δεν έχει έσοδα από τις κοινότητες. Αντιθέτως, ο Μητροπολίτης οφείλει να ζητιανεύει ώστε να βρει δωρεές και να εξασφαλίσει τα απαραίτητα χρήματα ώστε να καλύψει τις ανάγκες, τους μισθούς, τα έξοδα συντηρήσεως των εκκλησιών, την βιωσιμότητα των ιεραποστολικών και φιλανθρωπικών προγραμμάτων.

Λένε μερικοί: η Εκκλησία είναι πνευματικός οργανισμός δεν είναι κοσμικός. Τι την θέλει την περιουσία και τα χρήματα;

Απαντώ: πως θα ζήσουν οι ιερείς; οι οικογένειές τους;Τι θα κάνατε εσείς αν λαμβάνατε μηνύματα πως κάποιο μέλος ιερατικής οικογένειας ασθενεί και χρήζει νοσηλείας σε νοσοκομείο αλλά δεν υπάρχουν τα απαιτούμενα χρήματα; Τι θα πράξεις όταν στο ταμείο δεν υπάρχει ούτε ένα σέντς; Θα τους πεις απλά ευχές ή θα ελπίσεις να βρέξει ο Θεός αγγελόσκονη;

Συνιστούμε, ειδικά στους νεώτερους κληρικούς, να βρουν μια εργασία ώστε να έχουν ένα μισθό. Αυτό όμως δημιουργεί και προβλήματα. Ο κληρικός δεν είναι διαθέσιμος όλη την εβδομάδα. Μερικές φορές ούτε και την Κυριακή. Σε μερικές χώρες της Ασίας η Κυριακή δεν είναι αργία! Το έργο της Εκκλησίας μένει στάσιμο. Οι προχωρημένοι στην ηλικία κληρικοί δεν μπορούν να βρουν εργασία. Αυτοί τι θα κάνουν; Θα τους αφήσουμε, αυτούς και τις οικογένειές τους, απλώς να πεθάνουν από την πείνα; Να πέφτουν θύματα στα χέρια τοκογλύφων; Να αναγκάζονται να εγκαταλείπουν την Ορθόδοξη Εκκλησία γιατί δεν μπορούν να έχουν ένα πιάτο φαγητό; Όσοι εργάζονται ιεραποστολικά δεν αξίζουν λίγη αξιοπρέπεια;

Όσο κι αν ακούγεται κυνικό, είναι η ωμή αλήθεια: εάν δεν υπάρχουν χρήματα κλείνουν τα πάντα. Ούτε Ναούς μπορείς να έχεις, ούτε Επίσκοπο, ούτε κληρικούς, ούτε ιδρύματα. Ούτε βεβαίως ιεραποστολή.

Σκέπτομαι: Στην Ελλάδα, η Εκκλησία έχει περιουσία (όση της έχει απομείνει) κι έχει εξασφαλίσει την μισθοδοσία των κληρικών της και μερικοί ξινίζουν τα μούτρα τους… Στην Νοτιοανατολική Ασία, η Εκκλησία δεν έχει τίποτα και αγωνίζεται με ψίχουλα για να επιβιώσει και μερικοί στραβώνουν τα μούτρα τους όταν ζητάμε χρηματική υποστήριξη…

Θα μας πείτε τελικά όλοι εσείς οι φωστήρες τί ακριβώς θέλετε από την Εκκλησία;